Η στυτική δυσλειτουργία είναι ένα πρόβλημα υγείας που παρότι δεν θέτει τη ζωή του άντρα σε κίνδυνο, την επηρεάζει σημαντικά. Κανένας άντρας, ειδικά νέος δεν αισθάνεται καλά, όταν σεξουαλικά ανεπαρκεί. Επηρεάζονται οι σχέσεις τους με τις γυναίκες, χαλάει ο γάμος του ή η σχέση του αλλά και επηρεάζοντας τη γενικότερη ψυχολογική του κατάσταση αλλοιώνεται γενικότερα η συμπεριφορά του με τους γύρω του. Υπάρχουν ατέλειωτες μελέτες που δείχνουν πως η γενικότερη ψυχολογία ενός άντρα επηρεάζεται αρνητικά από τη στυτική δυσλειτουργία. Επίσης σήμερα ξέρουμε ότι για πολλούς άντρες συγκεκριμένος τύπος στυτικής δυσλειτουργίας είναι προάγγελος εμφράγματος καθότι υποδηλώνει γενικευμένη αγγειακή βλάβη και είναι το πρώτο μήνυμα για ένα «νέο» άντρα να επισκεφτεί τον καρδιολόγο του.
Τι κάνει η σύγχρονη επιστήμη όμως για αυτό το πρόβλημα; Πέρα από «ειδικά» βιταμινούχα ή δήθεν διεγερτικά σκευάσματα, που βρισκόμαστε σήμερα ως προς την πραγματική και τεκμηριωμένη θεραπεία; Η αρχή της ιστορίας της θεραπείας της στυτικής δυσλειτουργίας μοιάζει με παραμύθι. Λίγο πριν το 2000 είχαμε πλήρη άγνοια για βασικά θέματα σχετικά με τη λειτουργία της στύσης. Ούτε το βασικό νευροδιαβιβαστή δε βρίσκαμε. Μέχρι που έγινε το απίστευτο. Οι ερευνητές που μελετούσαν μια νέα ουσία, τη σιλδεναφίλη, για τη θεραπεία της στηθάγχης, στα πλαίσια της μελέτης έδιναν στους μισούς ασθενείς την εν λόγω ουσία και στους άλλους μισούς εικονικό – ψεύτικο φάρμακο (placebo) για να συγκρίνουν τα αποτελέσματα. Με μεγάλη τους έκπληξη στο τέλος της μελέτης διαπίστωσαν ότι αρκετοί ασθενείς δεν επέστρεφαν τα μισογεμάτα κουτιά με ό,τι φάρμακα είχαν απομείνει.
Το μυστήριο ήταν μεγάλο μέχρι που κάποιος το ομολόγησε: μου προκαλεί στύση! Η έρευνα για την στηθάγχη πετάχτηκε από το παράθυρο και μια τεράστια επανάσταση έγινε που πραγματικά συγκλόνισε τη φαρμακοβιομηχανία: το μπλε χάπι γεννήθηκε! Κι από εκεί αφού βρήκαμε τη μαγική ουσία ακολουθήσαμε ανάποδα το δρόμο και καταλάβαμε τα μυστικά του στυτικού μηχανισμού του πέους. Σήμερα έχουμε πλέον τον πιο σύγχρονο απόγονο της μαγικής αυτής ουσίας, την αβαναφίλη, μια ουσία με ισχυρή δράση στη στύση αλλά με ελάχιστες παρενέργειες σε καρδιά και στα υπόλοιπα συστήματα του ανθρωπίνου σώματος, το υψηλότερο προφίλ ασφαλείας καθώς και την ταχύτερη έναρξη της δράσης της λίγα λεπτά μετά τη λήψη.
Η δεύτερη γραμμής θεραπείας για τη στύση απευθύνεται σε πιο βαριά περιστατικά και κρύβει κι αυτή μια απίστευτη ιστορία. Τόσο απίστευτη που θα μπορούσε να είναι ταινία. Πάει πιο πίσω ακόμα στο χρόνο: 18 Απριλίου 1983. Ήταν 7 η ώρα το απόγευμα στο Λας Βέγκας στον πρώτο όροφο του ξενοδοχείου Χίλτον. Διεξαγόταν το 78ο Συνέδριο της Αμερικάνικης Ουρολογικής Εταιρίας και στο βήμα ανεβαίνει ο Άγγλος Καθηγητής Νευροφυσιολογίας Giles Brindley να μιλήσει για το μηχανισμό της στύσης. Προς μεγάλη έκπληξη όλων φορούσε αντί για παντελόνι, σορτσάκι! Ανέβηκε ατάραχος κι άρχισε την ομιλία του για το μηχανισμό της στύσης και τον συμπλήρωνε με φωτογραφίες ενός πέους σε διάφορες φάσεις στύσης. Εξέπληξε δε το ακροατήριο όταν δήλωσε πως το πέος στις φωτογραφίες ήταν το δικό του και η στύση προήρθε δοκιμάζοντας μια ένεση που έκανε στο πέος του βάσει των ερευνών του! Όταν ο Jacques Susset που προέδρευε της Συνεδρίασης τον ρώτησε πειρακτικά αν η στύση αυτή υπάρχει ακόμα, κανείς δεν πίστευε αυτό που θα ακολουθούσε: «νομίζω πως ναι» είπε ο Brindley και κατέβασε το σορτς του βγάζοντας έξω ένα πέος σε στύση! Και στη συνέχεια κατέβηκε από το πόστο του ομιλητή και προχώρησε προς το προεδρείο και προς την πρώτη σειρά δείχνοντας στους συνέδρους τη στύση του! Πανικός στην αίθουσα καθώς στην πρώτη σειρά υπήρχαν και γυναίκες που τρομαγμένες από το σκηνικό που εκτυλισσόταν ακριβώς – κυριολεκτικά!- μπροστά τους προσπαθούσαν να αποφύγουν τη… στενή αυτή επαφή! Το πρόγραμμα του Συνεδρίου για εκείνη την ημέρα.
Στην πραγματικότητα ήδη από την προηγούμενη χρονιά ο Virag είχε δημοσιεύσει τα δικά του αποτελέσματα για τις ενδοπεϊκές ενέσεις αλλά αυτό που έγινε εκείνο το απόγευμα στο Συνέδριο στο Λας Βέγκας άνοιξε το δρόμο στη θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας με ενδοπεϊκές ενέσεις. Σήμερα τα πράγματα έχουν προχωρήσει. Τα φαρμακευτικά σκευάσματα έχουν εξελιχθεί και στα χέρια ειδικών κάνουν θαύματα. Ο ασθενή μπορεί να έχει μια συσκευή σαν στυλό στην τσέπη του κι ακουμπώντας στο πλάι του πέους του και πατώντας το κουμπί μέσα σε ελάχιστα λεπτά αποκτά μια εντυπωσιακή στύση. Η θεραπεία αυτή είναι πολύ αποτελεσματική ακόμα και σε δύσκολα περιστατικά που δεν ανταποκρίνονται στα γνωστά χάπια για τη στύση.
Αλλά η πραγματικά μεγάλη επανάσταση είναι αυτή που ετοιμάζεται σήμερα: είμαστε πιθανόν προ των πυλών όχι πλέον της απλής πρόκλησης στύσης σε ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία αλλά στην για πρώτη φορά πραγματική θεραπεία της στυτικής δυσλειτουργίας! Το 2010 δημοσιεύτηκε η πρώτη μελέτη για τη θεραπεία αυτού του τύπου κι έκτοτε νέες μελέτες εμφανίζονται συνεχώς όλες με πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Πρόκειται για τη χρήση βλαστοκυττάρων για την αποκατάσταση των βλαβών του πέους και την επιστροφή της ικανότητας του για στύση. Στην Ελλάδα της κρίσης όσο κι αν ακούγεται απίστευτο αυτή η θεραπεία εφαρμόζεται πιλοτικά από το Ανδρολογικό Ιατρείο του Αττικού νοσοκομείου σε συνεργασία με το ΙΙΒΕΑΑ (Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών). Αν οι θεραπείες αυτές αποδώσουν τα αναμενόμενα, τότε σίγουρα μιλάμε για μεγάλη νίκη της επιστήμης πάνω σε ένα πρόβλημα που ταλαιπωρεί εκατομμύρια άντρες αλλά και τις συντρόφους τους σε όλο τον πλανήτη και τα ερευνητικά κέντρα της Ελλάδας θα έχουν βάλει κι αυτά το μικρό τους λιθαράκι στην προσπάθεια αυτή.
